In deze blog eens totaal iets anders. Een ervaring van de kracht van osteopathie in combinatie met het allermooiste dat er bestaat: een geboorte…en wel van mijn eigen dochter!

Vandaag, exact twee maanden geleden gebeurde er iets fantastisch in mijn leven. Mijn derde kind werd geboren, een meisje dit keer. Nu hoor ik je denken…je bent osteopaat, maar wat heeft osteopathie hier in vredesnaam mee te maken. Voor ik hier verder op in ga, moet ik een klein beetje over de voorgeschiedenis vertellen van mijn vriendin. Zij heeft al twee dochters, die acht en vijf jaar geleden ter wereld zijn gekomen. Bij deze beide bevallingen, kwamen de weeën niet op een natuurlijke wijze op gang, maar werd zij ingeleid.

Op 6 januari, ik was lekker aan het werk, kreeg ik in de middag een berichtje van mijn vriendin, waarin ze aangaf dat ze zeurende buikpijn had en daarbij ook licht bloedverlies. Aangezien zij toen de 40 weken zwangerschap gepasseerd was, gingen de welbekende alarmbellen af: “gaat het beginnen, moet ik komen…?” Gezien het verleden met de eerdere bevallingen gaf mijn vriendin aan dat ik rustig mijn werkdag af kon maken, waarna ik ’s avonds met een volgepakte koffer naar haar toe ging. Uiteindelijk bleef het de verdere avond relatief rustig en zo begon de nieuwe dag: zaterdag 7 januari 2017.
De lichte bloedingen van de voorgaande avond kabbelden een beetje voort en zo was het op een gegeven moment al middag. Gezien het feit dat mijn vriendin al een voldragen zwangerschap had en zij niet het idee had dat de bevalling spontaan op gang zou komen, stelde ik voor om een osteopathische techniek, genaamd CV4 uit te voeren. Hierbij wordt er vanuit het achterhoofdsbeen (occiput) een bepaalde druk uitgeoefend, die doorwerkt in het hele lichaam. Deze techniek is voor veel dingen inzetbaar, waaronder de behandeling van het zenuwstelsel, het bindweefsel en zelfs kan deze koortsverlagend werken. Deze techniek heeft als neveneffect dat de weeën mogelijk opgewekt zouden kunnen worden. Gezien de bevalling reeds licht op gang was gekomen, leek het mij een goed idee om deze techniek uit te voeren. Mijn vriendin stemde ermee in en zodoende behandelde ik haar. Mijn vriendin gaf aan dat ze een warme stroming door haar lijf voelde gaan en ik merkte dat zij meer ontspande.
Geloof het of niet…zo’n tien minuten na de behandeling kwamen, in tegenstelling tot haar eerdere bevallingen, de weeën ‘spontaan’ opzetten. Ik was me tot op heden ervan bewust dat er middels osteopathie een hoop bewerkstelligd kan worden in het lijf, maar dat dit zo’n enorme impact kon hebben, dat verbaasde mij toch echt op dat moment. Het was op dat moment 14.30 uur en de ene wee volgde op de andere, waarna we tegen 15.30 uur richting het ziekenhuis reden. Daar aangekomen ging het eigenlijk vrij snel allemaal en met behulp van de geweldig lieve en behulpzame verloskundige (die om 17.30 uur de vliezen brak) werd onze dochter Esmée na welgeteld één perswee precies om 18.00 uur geboren.

Osteopathie…voor mij begon het als een studie, het werd een hobby en nu is het een passie. Echter, het feit dat het zo waardevol bleek te zijn dat het kon helpen bij de geboorte van mijn eigen dochter, maakt het tot één van de allermooiste dingen uit mijn leven!