Laatst kreeg ik een aanmelding voor een behandeling van een baby van bijna zeven maanden oud, onder andere vanwege het slechte slapen dat zij deed. Vrijwel direct na het inplannen volgde een mail van de bezorgde moeder. Of…bezorgd is eigenlijk niet het goede woord. Ik zou haar liever als alert willen betitelen. Naar mijn mening kun je, wat betreft veiligheid, niet alert genoeg zijn wanneer het om je kind gaat. Ik kreeg dus de vraag van de alerte moeder of een osteopathische behandeling bij baby’s wel veilig was. Ze wilde namelijk absoluut niet dat haar dochtertje ‘gekraakt’ zou worden. Ik kon haar geruststellen door te zeggen dat de behandeling absoluut veilig was. ‘Oh gelukkig was haar antwoord. Ik zag namelijk op het internet een filmpje van het programma Zembla dat er ooit een baby was overleden tijdens een behandeling’. Helaas is dit laatste waar, echter is dit niet gebeurd bij een osteopaat, maar bij een craniosacraal therapeut. Daarnaast en dat is ook waarom het misging, is de betreffende therapeut dusdanig onzorgvuldig geweest in zijn handelen, dat hij wat mij betreft uit zijn beroep had moeten worden gezet. Gelukkig is het voor zover bekend bij dit ene geval gebleven, hoewel dit natuurlijk één keer teveel is!
Maar goed, terug naar de osteopathie. Een gouden regel binnen de osteopathie is: safety first! Wanneer er echter met kindjes en baby’s wordt gewerkt, dan wordt deze zin nog eens extra met een dikke lijn onderstreept.
Kindjes en zeker baby’s zou je bijvoorbeeld naar mijn mening absoluut niet moeten laten manipuleren (kraken). Het weefsel is nog zo zacht en kwetsbaar, dat de kracht van een manipulatie eerder problemen zal geven, dan dat het goed doet. Zelf manipuleer ik sowieso zelden bij personen onder de 18 jaar. Dit is echter meer mijn persoonlijke voorkeur, dan dat het onveilig is. Binnen de opleiding kinderosteopathie die ik in Hamburg volg spreekt men van het manipuleren vanaf ongeveer 10 jaar, maar zelf vind ik dat zelfs nog erg jong. Overigens wordt het manipuleren binnen die cursus überhaupt niet aangeleerd, er wordt enkel gebruik gemaakt van heel subtiele zachte technieken.
Deze zijn zo subtiel dat de moeder van het kindje dat ik behandelde het gevoel had dat ik helemaal niks gedaan had. Dat ik slechts op een kruk had gezeten en mijn handen op haar kindje had gelegd. Ze leek erg sceptisch toen ze naar huis ging, maar kon drie weken later niets anders zeggen dan dat haar kindje fantastisch had geslapen sinds de behandeling. Ze was verbaasd vanwege het feit dat het leek alsof er niks gebeurde, maar de impact toch zo groot was, dat haar kindje na twee behandelingen weer sliep als een roos.
Wanneer ik op deze manier werk, krijg ik vaak van ouders de vraag wat ik nou precies doe. Het is soms moeilijk uit te leggen en godzijdank kwam ik deze omschrijving tegen op de site van collega Suzanne Koenen. Hoewel het enigszins een metafoor is, vind ik het wel een mooie verwoording van de behandeling zoals deze bij baby’s plaatsvindt.
… (cranial) treatment can be compared to watching someone reading a book. From the outside nothing appears to be happening but, if you are the one reading the book you are transported into a rich world of structure, colour, depth and emotion. As you continue to read, the story unfolds.
Ik ben degene die het boek ‘baby’ leest, alleen niet met mijn ogen, maar met mijn handen. Ik scan hoofdstuk voor hoofdstuk, om uiteindelijk een samenvatting te kunnen geven. Mocht ik onverhoopt een (taal)foutje tegen komen in het ‘boek’ dan zal ik het niet nalaten om dit te corrigeren, zodat het verhaal (weer) klopt. Het lijkt misschien alsof ik niks doe, maar er gebeurt o zo veel…en de kindjes…die vinden het 9 van de 10 keer erg fijn.