Osteopathie in de sport
Het sportseizoen is weer begonnen! Tijd om weer fit te worden na de vakantie, te beginnen aan een competitie of gewoon om lekker je hobby te kunnen uitoefenen. En net als je voor je gevoel lekker bezig bent, dan zal je het zien…au…een blessure!!!
De afgelopen zomer is er heel veel gesproken over mijn vak in relatie tot de fitheid van sterspeler en Nederlands hoop in bange dagen…Arjen Robben. In veel programma’s werd verteld over wat de osteopaat voor hem had betekend in zijn carrière en hoe fit hij was, mede dankzij de behandelingen. Wat ik echter miste was enige uitleg over hoe het komt dat osteopathie zo’n goede bijdrage kan leveren voor (top)sporters. Want bedenk wel, niet alleen Arjen Robben ondergaat met regelmaat behandelingen, maar ook topsporters als Sven Kramer (schaatsen), Kim Clijsters (tennis), en Tourwinnaar Christopher Froome (wielrennen) gebruiken of gebruikten osteopathie ter blessurepreventie èn voor een beter herstelvermogen.
Tijdens mijn studie fysiotherapie wist ik het zeker. Wanneer ik klaar ben wil ik met topsporters gaan werken. Sport heeft mij mijn hele leven al gefascineerd. Naar vrijwel alle sporten kan ik ook geboeid kijken (curling uitgesloten) en veel sporten vind ik ook echt leuk om te doen. Zelf heb ik van mijn vijfde tot mijn dertigste gevoetbald, of beter gezegd gekeept en nu, sinds enkele maanden, heb ik mij toegelegd op het hardlopen. In al die jaren heb ik nooit echt zware blessures gehad gelukkig. Weliswaar tweemaal mijn meniscus gescheurd, maar beide keren gebeurde dit niet tijdens het sporten. Wel heb ik veel collega’s gezien die met regelmaat last kregen van (spier)blessures. Ik vroeg me altijd af waarom dat nou gebeurde. Waarom kregen bepaalde spelers herhaaldelijk blessures en andere spelers niet?
Nu na jaren ervaring, eerst als fysiotherapeut en nu als osteopaat, begint het voor mij steeds duidelijker te worden hoe deze blessures ontstaan, waarom ze vaak in stand worden gehouden, maar ook zeker hoe ik ze effectief kan behandelen.
Maar hoe werkt dat nou? Wat is het geheim? Wat maakt osteopathie zo’n effectieve behandelvorm voor sporters?
Ieder lichaam heeft zijn eigen verhaal, zijn eigen geschiedenis van blessures, ongelukjes, ziektes en eventuele operaties. Dit zorgt ervoor dat het lijf op zijn eigen manier functioneert en dus uniek is, net als de blessures. Niet iedere spierblessure is hetzelfde, er zit een groot verschil tussen de blessure bij een hardloper of een voetballer. Een voetballer heeft onder andere te maken met het feit dat het een contactsport betreft, terwijl een hardloper afhankelijk is van goed schoeisel en de ondergrond waarop hij loopt.
De kracht van het effectief behandelen van blessures en de preventie hiervan, ligt hem volgens mij in het benaderen van de mens als en totaalplaatje. Hierin is natuurlijk de anatomie heel belangrijk in al zijn facetten. Dus niet alleen de spieren of de gewrichten, maar ook de organen, de zenuwen en de bloedvaten spelen een belangrijke rol in het functioneren van het lijf.
Een bewegingsverlies van het bekken kan puur een gewrichtsprobleem zijn, maar kan ook ontstaan door een probleem op het niveau van de organen. Zo heeft het ophangsysteem van de blinde darm een directe verbinding met het bekken en wanneer deze gespannen is zorgt dit ervoor dat het bekken een andere positie aanneemt en minder beweeglijk is. Een nier is ook zo’n structuur die een nauwe relatie heeft met bepaalde spieren, die vanaf de rug naar het been lopen en bij een verhoogde spanning het been naar buiten zullen draaien.
De verminderde, of misschien beter gezegd veranderde beweeglijkheid zorgt voor een grotere spanning van de liezen (adductoren) en de hamstrings en wanneer deze dan belast worden, kunnen er eerder irritaties, verrekkingen of scheuren ontstaan.
De ene vorm van een bewegingsverlies kun je dus vrij eenvoudig oplossen met het behandelen (manipuleren) van het bekkengewricht, terwijl bij de andere vorm je toch echt het ophangsysteem van de blinde darm of ter hoogte van de nier moet werken. Een manipulatie zal in dat geval slechts een tijdelijk effect hebben.
Buiten dit anatomische verhaal is het ook van belang om een tijdlijn op te stellen van eerder doorgemaakte blessures. Een onschuldig lijkende enkelverzwikking, zelfs zo onschuldig dat je er niet direct (lokaal) klachten aan overhoudt, kan, wanneer deze niet gecorrigeerd wordt, in een later stadium lijden tot een probleem in een andere regio. Hierdoor kunnen spierblessures ontstaan (oa. kuiten, hamstrings), kun je rugklachten ontwikkelen, maar kan dit er ook voor zorgen dat je totale statiek verandert. Hierdoor heb je een grotere kans op blessures en zullen je prestaties niet optimaal kunnen zijn!
Wanneer je dan toch een blessure hebt, is het van belang dat deze effectief wordt behandeld. Niet het symptoom moet worden aangepakt, maar juist de oorzaak die ertoe heeft geleden dat je de blessure hebt opgelopen. Wanneer je de blessure onder controle hebt, dan is het zeer aan te raden om zo nu en dan het lichaam volledig te laten controleren. De termijn tussen de behandeling is voor iedereen verschillend en hangt ook ervan af wat jij als sporter prettig vindt. De één voelt zich goed bij vier keer per jaar een controle, terwijl de ander zich prettig voelt bij een kortere of juist langere tussentijd. Dit heeft natuurlijk ook te maken met de intensiteit van het sporten. Je kunt een professionele sporter natuurlijk onmogelijk vergelijken met een recreant.
Doe jezelf een plezier en laat je lijf met regelmaat door een osteopaat controleren. Dat houdt je lijf gezond en het sporten leuk!
